Bij de invoering van de Wet ter voorkoming van Witwassen en Financiering van terrorisme (Wwft) heeft Nederland er voor gekozen om de regels vergaand te interpreteren: alle ongebruikelijke transacties moeten gemeld worden en de herkomst van vermogen moet tot de bron onderzocht worden. Deze vergaande toezichtrol die aan financiële instellingen is opgelegd, werd bovendien strikt gehandhaafd door toezichthouders en Openbaar Ministerie. Het heeft vooral banken vele miljarden gekost, nog exclusief de schikkingen en boetes die opgelegd zijn. Rekeninghouders hebben hier ook last van. De kosten worden doorberekend, en als een rekeninghouder eruit gepikt wordt, leidt dit vaak tot opzegging van de betaalrekening als niet elke uitgegeven of ontvangen euro herleid kan worden.

De Wwft zoals die in Nederland werd uitgelegd, werkte daarmee te ontwrichtend in relatie tot het doel om er criminelen mee te pakken. Daarom is in overleg met toezichthouder De Nederlandsche Bank gekozen voor een iets meer redelijke toepassing van de Wwft-regels.