Wanneer een verzekeraar vermoedt dat een verzekerde fraudeert, is het aan die verzekeraar om de fraude met voldoende zekerheid aan te tonen. Dat onderzoek kost in veel gevallen een hoop geld. In beginsel kunnen deze kosten verhaald worden op de fraudeur, als die fraude bewezen wordt geacht. Consumenten op wie deze kosten verhaald zijn, hebben zich herhaaldelijk beklaagd bij het Kifid over de hoogte daarvan. Soms kregen ze (deels) gelijk en werden de verhaalde onderzoekskosten gematigd. In augustus 2018 deed de Geschillencommissie van het Kifid hierover een belangrijke uitspraak. Die uitspraak geeft meer duidelijkheid over wanneer de gehele onderzoekskosten bij de frauderende klant in rekening gebracht kunnen worden.