Sinds de invoering van het provisieverbod voor complexe financiële producten in 2013, worden advieskosten rechtstreeks bij de klant in rekening gebracht. De (geschatte) hoogte van deze advieskosten wordt vooraf vastgelegd in een overeenkomst van opdracht. De klant heeft inzage in de hoogte van de advieskosten middels het Dienstverleningsdocument (Dvd).

Soms liggen de kosten niet exact van tevoren vast, omdat de hoogte afhankelijk is van het achteraf vastgestelde aantal uren dat de adviseur bezig is geweest met zijn advies.

Soms is een klant ontevreden over het gegeven advies. De klant wil dan de advieskosten niet betalen. In sommige gevallen blijkt dat terecht. In dit artikel gaan we in op enkele voorbeelden waarbij een klant (deels) in het gelijk is gesteld in zijn eis om advieskosten terugbetaald te krijgen.